BROKOLİ-Lİ-Lİ GÜNLER :)

     Eveeet tatma günlerimiz devam ederken en güzel parçaladığımız ve etinden, sütünden her türlü faydalandığımız sebze brokoli oldu. Çiçek kısmını güzelce yiyip sap kısmıyla da bol bol diş kaşıdık. Diş kaşıma aracı olarak taze soğan ve pırasaya iyi bir alternatif. Bunu da böylece keşfetmiş olduk:)
     Buharda haşladığım brokoliyi Duru'ya sundum. İlk tadım anı görülmeye değer. Bebeklerdeki bu merak duygusu müthiş bir şey. Keşfetmeye bayılıyorlar. Aslında onlarda ki bu doğal süreç, ek gıdaya geçişte işimizi epey kolaylaştırıyor. Tabi ki ağızlarına püre tıkıştırarak değil. Aslında bu süreci onlara bıraktığımızda gerçekten her şey yolunda gidiyor.
     Duru'ya yine ihtiyacı olduğu kadar emzirmeye devam ediyorum. Yani onu sütle doyuruyorum. Henüz yediğimiz katı gıdalarla doymak gibi bir amacımız yok. Zaten onun da yediği yiyeceklerin, henüz onu doyuracağı ile ilgili bir fikri yok. Biz şimdilik aktivite olarak keşfediyoruz. Yemek zamanından önce Duru'yu mutlaka emziriyorum. Aç olmamasına dikkat etmemiz gerek. Aynı şekilde uykusuz ya da huysuz olmaması gerek. Yani aslında onun mutlu olduğu anlar yaratmaya çalışıyorum.
     Yazılarımda genelde "Sunmak"kelimesini kullanıyorum. Kitapta da bahsedildiği gibi vermekten ziyade "Sunmak"... Yani tıkıştırmıyoruz. Karar vermiyoruz. Zorlamıyoruz. Vermiyoruz. Ellerimizi azıcık miniklerimizin üzerinden çekip kendi kendine yemesinin sonuç vermesini bekliyoruz. Duru bazen yere atıyor, bazen hangi parçadan başlayacağına karar veremeyip hepsine saldırıyor, bazen ıssırıp ıssırıp çıkartıyor... Ama kararı ona bırakıyorum. Şu sıralar kakasından anladığım kadarıyla yutmaya da başlamış:) Bu beni daha da mutlu etti.
     Bu yöntemi ilk duyduğumda kafamda bir sürü soru işareti vardı. Hem denemek istiyordum hem de nasıl yapacağımı bilemiyordum. Çok araştırdım. Bir çok annenin bloğunu günlerce takip ettim. Hepsi çok güzel şeyler paylaşıyordu. BLW annelerinin sosyal medyadaki paylaşımları da öyle... Beni umutlandırdılar. Ve başlayınca ben de yazmaya karar verdim. Çünkü beni cesaretlendiren anneler gibi belki ben de bir anneye cesaret verebilirim diye düşündüm. Bu yıl öğretmenliğe bir yıl ara verip Duru ile olmam da bir avantaj tabiki. Ama çalışıyor olsanız dahi umutsuzluğa kapılmayın. Akşam yemekleriyle başlarsınız. Bebeğinizle hep beraber sofrada olursunuz.
Stressiz, ailece mutlu yemekler... Sizinle yemek yiyen mutlu bebekler...